Δεν λειτουργούν αισθηματικοί δεσμοί στα δύο κρεβάτια ,οι μέρες κυλάνε μα κάθε νύχτα σταματάει η ζωή. Ξημέρωμα δεν νιώθω μέρα μα δύο κουταλιές Abilify ανοίγουν τα μάτια, ασταμάτητα κινούμενα στους άσπρους τοίχους τρεμοπαίζουν και το κουδούνι σηκώνει τα πόδια που κατευθύνονται στο προαύλιο.Πρώτη μέρα στην βοήθεια μαζί με ανώμαλους τρελούς και τοξικομανείς παρέα στην ένωση ονείρων δεν μας χωρίζει τίποτα μα δεν βρίσκω τι μας ενώνει.Τελευταία λεπτά παρέα με υγιή μυαλά που σκηνοθέτησαν ακραία σκηνικά στη ροή της ζωής χαμένες σκέψεις και το κουδούνι μου πανικοβάλει την ηρεμία.Πιο ήρεμος από ποτέ προχωρώντας στο θάλαμο 44 από τους λίγους με δύο κρεβάτια μα μόνο εμένα μέσα κλειδώνουν πόρτες και ώρα για ύπνο...
